bulibuli.work
หมอลำ ความหมายของหมอลำ " หมอ" คือผู้ชำนาญในกิจการต่างๆ เช่น หมอแคน คือผู้ชำนาญในการเป่าแคน หมอมอหรือหมอโหร คือผู้ชำนาญในการทำนายโชคชะตา หมอเอ็น คือผู้ชำนาญในการบีบนวดเส้นเอ็นตามร่างกาย หมอยา คือผู้ที่ชานาญในการใช้สมุนไพร หมอธรรม คือผู้ที่ชำนาญในการใช้วิชา(ธรรม)ในทางไสยศาตร์ หมอสูตร คือ ผู้ชำนาญในการทำพิธีสูตรต่างๆ เช่น สูตรขวัญ หมอมวย คือผู้ชำนาญในการใช้วิชามวย "ลำ" คือการขับร้องด้วยทำนองและภาษาถิ่นอีสานอย่างมีศิลป์ โดยมีแคนเป็นเสียงดนตรีหลักประกอบการขับร้อง ดังนั้น "หมอลำ" จึงหมายถึง ผู้ที่ชำนาญในการร้องเพลงด้วยภาษาถิ่นอีสานประกอบเสียงดนตรีพื้นบ้านแคน ประเภทของหมอลำ 1. หมอลำพื้น 2. หมอลำกลอน 3. หมอลำหมู่ 4. หมอลำเพลิน 5. หมอลำผีฟ้า 1.
ศ. 2506 คือ "รังสิมันต์" เป็นคณะหมอลำประจำจังหวัดอุบลราชธานี ประเภทของการลำแต่ละแบบ ะความเป็นมาของฃดนตรีหมอ 1. ลำแบบโบราณ เป็นการลำประกอบทิทานสมัยก่อน โดยผู้ใหญ่ในสมัยก่อนมักจะชื่นชอบเป็นอย่างมาก มันไม่มีท่าที่ตายตัวเหมือนกับการลำในปัจจุบัน หรือแม้แต่ดนตรีประกอบก็ไม่มี ขึ้นอยู่กับตัวผู้ลำเองว่าจะใช้ท่าทางแบบไหน 2. ลำคู่ เป็นการลำแบบคู่ชายกับหญิง ใช้แคนเป็นเครื่องดนตรีประกอบหลัก ลำที่ได้รับความนิยมคือ "ลำทวย" เป็นการลำที่จะต้องตอบปัญหาทายโจทย์ของฝ่ายตรงข้าม 3. ลำกลอน เป็นการลำที่คล้ายกับลำคู่ แต่จะมีจำนวนคนเพิ่มมาอีก 1 คน ซึ่งคนที่เพิ่มมาอาจจะเป็นชาย หรือเป็นหญิงก็ได้ นิยมเล่นเรื่องรักสามเศร้าอย่าง "ลำชิงชู้" 4. ลำหมู่ เป็นรูปแบบการลำที่เน้นจำนวนคนแสดง เพื่อเพิ่มความสนุกสนานในการรับชม มีเครื่องดนตรีประกอบหลายชนิด จนกระทั่งมีดนตรีลูกทุ่งเริ่มเข้ามามีบทบาทมากขึ้น ทำให้วงดนตรีหมอลำต้องประยุกต์เปลี่ยนมาเป็น "ลำเพลิน" เป็นการจำดนตรีของลูกทุ่งมาใช้ ช่วยเพิ่มความคึกครื้นให้กับการแสดงกลับมาฮิตอยู่ช่วงหนึ่ง 5. ลำซิ่ง เมื่อหมอไม่ค่อยได้รับความนิยมอย่างที่เคย เพราะมีดนตรีสมัยใหม่เข้ามาเผยแพร่ ทำให้ผู้คนเริ่มล้มหายตายจากปล่อยให้วงการหมอลำเกือบตายไปในที่สุด แต่แล้วก็เกิดความคิดสร้างสรรค์ ในการรูปแบบการลำแบบ "หมอลำซิ่ง" ด้วยการปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัย โดยนำเอาเครื่องดนตรีสมัยใหม่มาใช้ประกอบเพลง ทำให้วงการหมอลำกลับมาเฟืองฟูอีกครั้ง เขาถึงกับกล่าวเอาไว้ว่า "หมอลำนั้นไม่มีวันตาย"
สต. ) 3. 4 ดำเนินงานโดยได้รับอนุญาตให้ใช้สถานที่ในวัด เมนูนำทาง เรื่อง
( 2528). บทบาทของหมอลำต่อสังคมอีสานในช่วงกึ่งศตวรรษ. รายงานการวิจัย. สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เป็นการลำที่มีผู้แสดงครบหรือเกือบจะครบตามจำนวนตัวละครในเรื่องที่ดำเนินการ แสดงมีอุปกรณืประกอบทั้งฉาก เสื้อผ้าสมจริงสมจังและยังมี.